αεραέριο ή αέριο Ζίμενς

Αέριο το οποίο ονομάζεται επίσης και φτωχό, εξαιτίας της χαμηλής θερμαντικής ικανότητάς του. Αποτελείται κυρίως από άζωτο, σε ποσοστό 65-70% και μονοξείδιο του άνθρακα (CO) κατά 25% περίπου. Τα υπόλοιπα συστατικά του είναι υδρογόνο, διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο κ.ά. Η θερμαντική ικανότητά του είναι 900-1000 cal/m³ ενώ το ειδικό βάρος του 0,9 gr/cm³. Παράγεται με εμφύσηση ατμοσφαιρικού αέρα και ατμού μέσα από διάπυρο στρώμα καυσίμου που είναι κοκ ή λιθάνθρακας ή ανθρακίτης. Μεγάλες ποσότητες του αερίου αυτού χρησιμοποιούνται στη μεταλλουργία, στη βιομηχανική παραγωγή και τη θέρμανση κλιβάνων κοκ. Λόγω της χαμηλής θερμαντικής ικανότητάς του δεν είναι κατάλληλο για διανομή από εταιρείες κοινής ωφελείας και γι’ αυτό χρησιμοποιείται σε περιοχές κοντά στο σημείο παραγωγής. Η παραγωγή του γίνεται μέσα σε ειδικές αεριογόνες συσκευές, τις συσκευές Ζίμενς, που οφείλουν το όνομά τους στον εφευρέτη τους. Αποτελούνται από ένα κυλινδρικό δοχείο με εσωτερική επένδυση από πυρίμαχο υλικό και από ειδικό υγρόψυκτο σύστημα για την απομάκρυνση της τέφρας. Υπάρχει επίσης ειδική διάταξη για την περιοδική εισαγωγή του καυσίμου και για την εισαγωγή του αέρα και του ατμού στη στιβάδα του καυσίμου. Τύπος αεριογόνου συσκευής ήταν και το γκαζοζέν που χρησιμοποιήθηκε στην Ελλάδα για την κίνηση των αυτοκινήτων στη δεκαετία του 1940.